( برای اینکه رغبت کنید و مطلب رو بخونید سعی کردم خیلی کوتاه و گذرا بنویسم و زیاد وقت شما رو نگیرم )

سال گذشته هول و هوش همین روزها بود که برای اولین بار خداوند منت رو سرمون  گذاشت و گفت : پاشین بیاین بلکه این جلال و جبروت عمره رو ببینید و یه کم آدم شید .ما که همیشه

یه مدیون قدر نشناس عاصی بیشتر نبودیم ، شال و کلاه کردیم و رفتیم .

رسم بر اینه که اول باید خدمت نبی مکرم صل الله علیه و آله و سلم  و دخت گرامیش حضرت فاطمه سلام الله علیه و اولاد اون رسید تا یه کم زمینه برای

شناختت فراهم بشه بعد وارد مکه و دیدار کعبه شد.

هر چقدر دلت چون من همانند سنگ باشد با اولین نگاه به گنبد خضرای پیامبر  صل الله علیه و آله و سلم  چنان مجذوب می شوی که انگار مدینه شهر تو نیز هست . چون به جایگاهی رسیده ای که محل فرود فرشتگان وحی و

محل زندگی پیامبر اکرم  صل الله علیه و آله و سلم  و حضرت علی  علیه السلام  بوده است .دوست داری کوچه ی بنی هاشم را بیابی و با همان فضای کاهگلی خانه ها ، سراغ خانه ی علی علیه السلام و فاطمه  سلام الله علیه  را بگیری شاید آدمیت گم شده ات را بتوانی در این کوچه پیدا کنی ولی افسوس که دیگر اثری از آن بناها و کوچه هایی که قدمگاه پیامبر رحمت بوده به جا  نیست و چنان هتل های سر به فلک کشیده و پاساژهای لوکس اطراف حرم را احاطه کرده اند که نمی دانی حالا از کجا باید کوچه ای که خاطرات بی بی را در خود جای داده پیدا کرد .

(عکسی قدیمی از کوچه بنی هاشم )

پس از حضور در مسجد النبی و روضه ی رضوان و روان کردن اشک و خواندن نماز در مسجد النبی و نزدیک منبر پیامبر  صل الله علیه و آله و سلم  (محلی  که هر گز در خواب هم نمی دیدی )راهی تنها جایگاهی که غربت فاطمه  سلام الله علیه  و فرزندان گرامیش را بیشتر برایت نمایان می کند می شوی قبرستان بقیع . و بقیع چه بی رحمانه و لخت میزبان مادر و فرزند شده است .

چون نمی خواهم بیش از این خوانندگان عزیز وبلاگ را خسته کنم اصل مطلب را بیان می نمایم و آن اینکه چون خداوند دید با یک بار رفتن آدم نشده ام مجددا امسال نیز گفت بیا شاید نیمه ی گمشده ات را بیابی .

از همه ی دوستان و کسانی که در این مدت آزاری به آنها رسانده ام حلالیت می طلبم و عاجزانه درخواست عفو و بخشش دارم . اگر خدا قسمت کند پس فردا چهارشنبه سالروز شهادت بی بی فاطمه زهرا  سلام الله علیه  2/6/ 91 در مدینه خواهم بود .

تمام کسانی که التماس دعا داشته اند را فراموش نمی کنم و برای همه دعا خواهم کرد . لذا از شما هم انتظار دعای خیر و بخشش دارم .

الهی با خاطری خسته از اغیار و به فضل تو امیدوار، دست از غیر تو شسته و در انتظار رحمتت نشسته ام، بدهی کریمی ، ندهی حکیمی بخوانی شاکرم، برانی صابرم. الهی احوالم چنانست که می دانی و اعمالم چنین است که می بینی. نه پای گریز دارم و نه زبان ستیز، یا ارحم الراحمین .