آهو کمند زلفت ، دامی به پای دل شد

از سر بزیری تو ، صیاد هم خجل شد

آهو مشو پریشان ، از شور و شوق صیاد

او که نکرده صیدی ،  در   عمر رفته بر باد

بهار که میاد یاد شکوفه زدنت تو ارتش می افتم . یاد روزایی که با همه ی توان می خواستی در خفقان طاغوت جوان هایی مکتبی  و با اخلاق پرورش بدی و انگار می دونستی حکومتی که بر ظلم پایه ریزی بشه ، به حکم سنت الهی فرو می ریزه. پس با تمام ناملایمات و لجاجت ظلم با کمک هم فکرانت ، شهید ستاری ، شهید بابایی ، شهید قره نی  و صد ها شهید بخون خفته ی ارتش دلاور کارستانی کردید که ارتش ، گل به دامان ملتش ریخت .

و این را از مکتبت آموخته بودی که تا ظلم هست هر گز نباید از پای نشست ، به همین خاطر این بار با پیمانی محکم تر از قبل دشمنی را که به سرزمین مقدسمان چشم دوخته بود لحظه ای آرام نگذاشتی و با لشکر 77 خراسان در حصر آبادان با همکاری ارتش و سپاه و بسیج در فتح خرمشهر با لشکر 23 نوهد و با لشکر 28 پیاده ی کردستان  در کوه های سر به فلک کشدیده ی سرزمین زیبای کردستان بساط گروهک های ضد انقلاب را در هم پیچیدی و با درایت خوبت با گروه 411 بروجرد پل پیروزی را به کارون زدی . آیا دشمنی که چهل چراغش در مرصاد با طوفان توخاموش شده بود  کینه اش را از تو به یاد می برد ؟

بهارکه از نیمه گذشت با این که صیاد بودی در دام گرفتار شدی و در همان بهار به ظاهر خزان شدی ولی شکوفه هایت تا ابدیت عطر و بوی خودشان را از دست نخواهند داد. در سالروز شهادتت یادت را گرامی می داریم .