شرهاني سرزميني است که انديشه هاي خشک شکوفا مي شود و اينجا اول است بايد مسير خودت را به سمت کوچه هاي آسمان تغيير بدهي. اينجا اگر عقب بماني براي هميشه عقب مانده اي و اگر جلو بروي براي هميشه جلو مي روي. اينجا راه صد ساله را مي شود يک شبه طي کرد.

کجاي اين زمين را بايد گشت؟ هر جا که بوي عشق بر خيزد.

فقط کافي است مقداري خاک برداري و بو کني. مست که شدي يقين مي کني تربت ليلي همين جاست بعد بايد زير لب زمزمه کني :«يا ليتني کنت ترابا» و وا اسفا سر بدهي و پل هاي

گذشته را ترميم و مرمت کني و آينده را بسازي.

کجاي اين زمين را بايد مثل صفا و مروه هروله کني تا گناهت مثل برگ هاي درخت بريزد؟

کجاي اين زمين بايد ايستاد و به خدا زل زد. کجاي اين زمين به خدا نزديکتر است و دستت به خدا مي رسد؟ کجاي اين زمين را بگردم تا خودم را پيدا کنم و تو را دريابم؟ و... کجاي اين زمين را بايد با چشم شخم زد؟