امشب از داغي دوباره چشم تهران روشن است

يوسفي رفته است ،آري وضع کنعان، روشن است

گرچه در بزم حماسه ، هيچ جاي گريه نيست

در هجوم شعله ها، تکليف باران، روشن است

باز شمعي کشته شد با دست شب اما هنوز

اين شبستان کهن ، با نورايمان روشن است

کي ميان ابرهاي تيره پنهان مي شود؟

آسمان ما که با خون شهيدان ،روشن است

مصطفي هم رفت، آري! او هم اينجايي نبود

مردهاي مرد را آغاز و پايان ، روشن است