خداحافظ... اي سبک بالان عاشق....
ممنون ازاين نوشته ي عالي.(( وداع))داستان غريبيه...
انقدر صادقانه وزيباست که آدم رو همراه خودش تا انتهاي کوچه ي دلتنگي مي بره وبا هر قدمي که برمي داري قطره اي اشک رو مهمون چشم هات مي کنه!
آهنگ وبلاگ هم خيلي خوبه , موسيقي سنتي ايراني سوزي داره که به دل ميشينه.
