...من نيز در پوست خود نمي‌گنجم، گُمشده‌اي دارم و خويشتن را در قفس محبوس مي‌بينم و مي‌خواهم از قفس به در آيم، سيم‌هاي خاردار مانع‌اند، من از دنياي ظاهر فريب مادّيات و همه آنچه كه از خدا بازم مي‌دارد متنفّرم (هواي نفس، شيطان درون و خالص نشدن). در طول جنگ برادراني كه در عمليات شهيد مي‌شدند از قبل سيمايشان روحاني و نوراني مي‌شد و هر بي‌طرفي احساس مي‌كرد كه نوبت شهادت آن برادر فرا رسيده است.
عزيزانم! اين بار دوّم است كه وصيّت نامه مي‌نويسم ولي لياقت ندارم و معلوم است كه هنوز در بند اسارتم، هنوز خالص نشده‌ام و آلوده‌ام...

[گل]"فرازهايي از وصيت نامه سردار شهيد حاج محمّد ابراهيم همّت"[گل]
به تاريخ: 26/2/1361