هيچ داري از دل مهدي خبر؟


گريه هاي هر شبش را تا سحر؟


او که ارباب تمام عالم است،


من بميرم،


سر به زانوي غم است،


شيعيان!


مهدي غريب و بي کس است،


جان مولا معصيت ديگر بس است،


شيعيان!


بس نيست غفلت هايمان؟


غربت وتنهايي مولايمان؟


ما عبيد و عبد دنيا گشته ايم،


غافل از مهدي زهرا گشته ايم،


من که دارم ادعاي شيعه گي،


چه بگويم من به جز شرمندگي...؟


(( اللهم عجل لوليک الفرج ))