روي دستِ کوه، نعشِ جاده اي مانده است و هيچ

گام‌هاي از نفس افتاده اي مانده است و هيچ

زيرِ يالِ عاصي ي اسبانِ ناآرامِ ايل

خفّتِ سنگيني ي قلّاده اي مانده است و هيچ

در سکوتِ ناگزيرِ قلّه‌هاي بي پناه

زوزه‌ي گه‌گاهِ گرگِ ماده اي مانده است و هيچ

از غرورِ سبزِ جنگل در مصافِ بادها

دارهاي تن به ذلّت داده‌اي مانده است و هيچ